HARDINXVELD-GIESSENDAM – Komende maanden gaat het College van B & W met de gemeenteraad het gesprek voeren over de lokale opgave voor de opvang van asielzoekers. Samen met de gemeenteraad en de inwoners wil zij verder verkennen wat er mogelijk is in Hardinxveld-Giessendam, op een schaal die past bij het karakter van de gemeente.
Burgemeester Dirk Heijkoop: “Een duidelijke communicatietraject met de inwoners is belangrijk. Luisteren naar elkaar, maar ook gehoord worden en daarna pas besluiten, is essentieel in dit traject. Voor ons staat fijn en veilig wonen centraal. Dat is waar het college zich te allen tijde hard voor maakt. Daar kunnen de inwoners van Hardinxveld-Giessendam op rekenen.” (Foto gemeente Hardinxveld-Giessendam)
Al langer is de gemeente vanuit de regionale opgave betrokken bij de opgave met betrekking tot de opvangcrisis. Nu gaat het om de lokale vertaling. Burgemeester Dirk Heijkoop (CDA): “We richten ons op kleinschalige opvang en zoeken daarvoor een locatie op een schaal die past bij onze gemeente. Van belang zijn daarbij maatschappelijke aspecten zoals veiligheid, zorg en onderwijs en de effecten op (toekomstige) ruimtelijke ontwikkelingen zoals woningbouw.”
Proces
Eerst gaat het college in gesprek met de gemeenteraad om de kaders rond dit vraagstuk vast te stellen. Binnenkort komt er ook meer duidelijkheid vanuit het Rijk over de invoering van de Spreidingswet. Vervolgens start de gemeente een zorgvuldig communicatietraject met inwoners.
Punt 1:
Het betreft niet een spreidingswet, maar officieel: Wet gemeentelijke taak mogelijk maken
asielopvangvoorzieningen.
Punt 2:
Op grond van artikel 3 Wet gemeentelijke taak mogelijk maken
asielopvangvoorzieningen wordt de ”indicatieve” verdeling van asielzoekers door de minister vastgesteld. De taak van de gemeente is simpelweg gewoon uitvoeren.
Punt 3:
De specifieke uitkering die kan worden toegekend door de minister in artikel 9 Wet gemeentelijke taak mogelijk maken asielopvangvoorzieningen mag niet als compensatie dienen voor andere uitvoeringswetten (WMO, jeugdzorg, participatiewet e.d.) te bekostigen. Asielopvang kan zodoende een winstgevend oogmerk krijgen. Dat bestuurlijk arbitrair handelen en leidt niet tot duurzame integratie van asielzoekers.
Persoonlijke opvatting:
De essentie is natuurlijk dat de gemeente hoort te gaan over zijn eigen grondgebied. Inwoners horen daar democratische invloed op te kunnen uitoefenen. Dat leidt tot goed bestuur. Dat is met deze wet geenzins het geval.
Hopelijk kan ons gemeentelijk bestuur aantonen dat het aantal toegewezen plaatsen in strijd is met de ”evenwichtig mogelijke verdeling over het grondgebied in Nederland” als kleine gemeente die wij zijn met 18.681 inwoners (art. 5 Wet gemeentelijke taak mogelijk maken asielopvangvoorzieningen). Succes!